Tussentijds verslagje!

Hoi lieve mensen,

Het is weer een tijdje geleden dat ik iets heb gepubliceerd op mijn blog.
De laatste 1,5 week was het echt druk druk druk... Vaak ben ik tot 0:00 's avonds bezig geweest. Vooral samen met bioloog Kris ben ik vaak tot in de late uurtjes bezig met stroom van het aggregaat.
Daarnaast is er veel werk te doen hier in Noorwegen.

Op het blog van Robert op hardangerbasecamp.com is hetgeen waar je kan zien wat we doen.
Verder heb ik hier super leuk, omdat ik heerlijke frisse lucht in kan ademen, de fjorden prachtig zijn. Af en toe regent het, maar we hebben SUPER veel zon gehad hier! Ik heb alweer een klein beetje kleur bijgekregen, dus steek ik weer een klein beetje af tegen een blanco A4!

De groep die nu mee is, is echt kei gezellig en ik heb veel lol.
Zo af en toe een biertje bij het kampvuur, maar niet te veel, want laatst moest ik €30-, afrekenen voor een 6-pack bier en pak ananassap en een blokje marsepein van €2-,. Ongelooflijk hè?!

Misschien kom ik aanstaande vrijdag mee terug, omdat het niet anders uitkomt... Dat zou zonde zijn, want ik zou anders ongeveer 8 dagen alleen hier zijn. Dan zou ik lekker veel werk kunnen verzetten en in mijn vrije tijd lekker mountainbiken en wandelen (want DAT kan hier zeer zeker!).

Maar helaas is het nu weer tijd om voortijdig af te kappen! Ik ga nog even snel wat halen in de winkel en dan vertrek ik weer naar Osa om te eten met de groep.

Groeten en tot snel,

Luuk

Oeps!

Dag lieve familie en vrienden,

Zoals jullie zien gaat het allemaal niet zo vlot met dit blog.
Momenteel ben ik in Noorwegen en hard aan het werk met een groep van 15 man (en vrouw...).
We zijn er nu met een groep vrijwilligers, die zich hebben aangemeld bij Robert om mee te komen helpen. Zij blijven hier nog een week werken aan de eerste constructies, zoals een vaste touwbrug waarmee we materiaal makkelijker naar de overkant van een droge bedding (8 meter diep) kunnen brengen.
Ook gaan we een Yurt (Mongoolse tent) bouwen, en verder ook nog een wc! Ook belangrijk....

Helaas heb ik geen tijd om aan mijn blog te werken, maar dit ga ik nog beter afspreken omdat het toch erg belangrijk is om jullie een beetje op de hoogte te houden hè! Dat heb ik tenminste beloofd.

Wel moet ik voor Robert samen met Kris (de fotograaf en bioloog van het stel) het blog van Hardanger Base Camp bijhouden: www.hardangerbasecamp.com. Daarop kunnen jullie de dagelijkse bezigheden bijhouden tot nu toe.

Nu moet ik weer gaan omdat het toch al weer laat is! Hier is het nog tot ongeveer 0:00 licht en het voelt dus nu alsof het ongeveer 19 á 20 uur is!!!
Spoedig gaan er stoere foto's en avontuurlijke verhaaltjes komen. Blijf het volgen!

Tot snel en groetjes vanuit het lekker warme en zonnige Noorwegen,

Luuk

Nieuwe foto's!

Hoi allemaal,

Er staan weer een heleboel nieuwe foto's op. Ze staan zo her en der tussen de tekst verspreid... Het berichtje hieronder bevat ook een filmpje waarop ik een beetje klunzig met de kettingzaag bezig ben.

Uiteraard loopt het nog steeds achter.....

Veel lees- en kijkplezier!

Under construction...

Oeps...! Het schiet allemaal niet zo op hier..

De komende dagen ga ik hard werken aan een inhaalslag, dus houd mijn blog in de gaten en volg mijn avonturen in Noorwegen.
Bij de recente berichten zijn geen of weinig foto's. Daar gaat ook verandering in komen een dezer dagen!

Kijk ondertussen ook voor een verslag van mijn stagebegeleider op: www.hardangerbasecamp.com onder het kopje "Blog" of klik gewoon op de onderstaande link -->

http://hardangerbasecamp.com/index.php?name=News

Het is ook leuk om eens rond te surfen op deze website en bijvoorbeeld de foto's te bekijken, dan krijg je een nog completer beeld van waar ik me nu eigenlijk bevind en mee bezig houd.

Veel plezier met lezen en laat eens een berichtje achter, altijd leuk om de reacties te lezen!

Groetjes, Luuk


Noorwegen ontbossen......

Woensdag 7 april: Stone Age Day… en een productief dagje!

Rond de klok van 8:00 stond ik alweer met m’n voeten in het koude water om goed wakker te worden en een poging te doen om de vuurlucht van me af te wassen. Maar tevergeefs…
Nadat we met z’n drieën hebben ontbeten en de to do’s van de dag doorgesproken hebben, is Robert samen met Jos vertrokken naar het terrein waarop Base Camp (Yurt resort) gaat komen. Naar aanleiding was het van belang dat de gemeente een paar mensen langs stuurt om het op juistheid te controleren.
Deze afspraak hadden ze om 10:00, maar de Noren namen hun tijd (zoals iedereen in Noorwegen) en kwamen een uurtje en een kwart te laat. Dat gaf Robert en Jos de tijd om het programma voor Stone Age Day te bespreken.

Stone Age Day gaat een belangrijke activiteit in hun complete aanbod worden, omdat de omgeving en natuur zich hiervoor enorm leent. En het is gewoon een fantastische plek om eens wat meer met de natuur en natuurlijke materialen te doen…!
Deze dag gaat ongeveer het volgende inhouden:
’s ochtends komt een groep aan en worden ontvangen bij het kampvuur. Daar wordt een driekwartier tot een uur over allerlei zaken verteld en worden ze meegesleept in een soort verhaal.
Dit verhaal zet zich na dit uurtje voort in de omgeving, waar ze door middel van een avontuurlijke tocht via touwbruggen wild water over moeten steken en naar een prachtige open plek in het bos gaan om daar een introductie te krijgen over het bewerken van dierenhuiden met vuursteen gereedschappen. Daarna naar een plek waar we een hele speciale Stone Age lunch eten en verder trekken via een avontuurlijk pad naar een gebied waar we ’s middags prehistorische jachttechnieken gaan oefenen met echte vuursteen wapens.

Tijdens deze bespreking en de afspraak die Jos en Robert hadden met de mannen van de gemeente, was het aan mij en Kristof de taak om samen de hele vuurplaats en het hele plateau van de Yurt ordelijk en tactisch in te richten.
We hebben dus snel wat water gekookt voor de afwas en daarna heb ik veel hout kleiner gehakt en de hele vuurplaats ingericht en op orde gebracht. Ook al het hout netjes geordend en een constructietje gemaakt waardoor meer hout naast het vuur opgeslagen kan worden (dit zorgt natuurlijk voor een heleboel minder rook doordat het hout goed gedroogd is!).
Tegelijkertijd met mijn bezigheden heeft Kristof een heleboel bouwmaterialen geordend en hebben we samen ijzeren dakplaten bijeen gezocht en opgestapeld.
Dit was allemaal best nuttige arbeid, omdat het nu allemaal wat overzichtelijker is geworden en het bruikbare van het onbruikbare gescheiden is. Dat voelt gewoon prettiger aan en werkt effectiever.

In de tussentijd had Robert nog een meeting met Caroline (zijn contactpersoon bij de gemeente) en was daar om kwart over 3 van terug. Wij hebben nog geluncht met een welverdiende kop koffie en zijn daarna met z’n vijven (Jos had zijn hond Lobo ook mee) stroomopwaarts vertrokken om de route van de Stone Age Day te gaan verkennen. We hebben wat gepuzzeld en een prachtige en avontuurlijke route ontdekt. Onderweg zijn we nog hele mooie plekjes tegengekomen, die echt fantastisch waren om te zien!

Tijdens deze tocht heb ik heel wat rotsen “beklauterd” en veel prachtige uitzichten gehad over het helder blauwe water wat tussen die rotsen doorstroomde om vervolgens in een plastic flesje of in de koude en diepe Fjord te eindigen. Onderaan de rivier zit een fabriekje, waar water wordt gebotteld.
Deze prachtige tocht gaf me weer een heleboel nieuwe indrukken, die ik nooit meer zal vergeten: het is hier zo ongelooflijk prachtig!!! Jullie missen wat, daar in het platte NederlandJE…
Het is hier echt genieten!

De terugweg was via het terrein van onze bovenbuurman Stein, een vriendelijke boer met de mooist gelegen woning in Osa, want hij heeft uitzicht over het hele dorp en de fjord!
Bij terugkomst, hebben we ons opgesplitst. Nou ja, de groep dan, want ik ben nog steeds heel.
Kristof is samen met Robert naar Ivar gegaan om een aangeboden opslagruimte voor wat van ons materiaal te bekijken en in die tijd ben ik samen met Jos bij zijn tipi gaan zitten om wat ideeën voor touwbruggen en de daarbij behorende constructies te bespreken. Ook hebben we samen wat technieken en locaties voor de bruggen besproken. (op de foto is het punt te zien waar we een tokkel/deathride/kabelbaan vanaf gaan maken)
Het is de bedoeling dat we in mei en juni met 2 vrijwilligersgroepen terug gaan komen om verschillende constructies en bruggen te bouwen, welke nodig zijn voor het uitvoeren van de activiteiten die dit seizoen aangeboden gaan worden en tegen het einde van de 2de vrijwilligersgroep compleet in elkaar moeten zitten.
Jos werkt naast zijn eigen bedrijf (www.bushcraft.be) ook bij een firma die touw- en hoogteparkoersen bouwt en onafhankelijke keuringen voor bedrijven verzorgt, dus die weet daar zeer veel vanaf.
Ik heb vanuit een tweetal vorige stages veel ervaring in het onderhouden van deze parkoersen en het begeleiden van groepen op hoogteparkoersen variërend tussen de 1 en 25 meter, dus dat was wel prettig brainstormen over de planning van de aan te leggen touwbruggen!

Toen het weer tijd was voor avondeten hebben we aardappelpuree met gehaktballen in tomatensaus naar binnen gewerkt en er volop van genoten! Om het helemaal af te maken hebben we ook nog eens een twee-kilo-blik tonijn geopend en daar naderhand ook nog eens van gesmuld.
Na het avondeten moest Robert samen met Jos weg om een vergadering van de Osa Grendelag (een soort dorpsraad) bij te wonen en hebben Kristof en ik samen afgewassen.
De afwas hadden we snel klaar en hebben een kop koffie gemaakt op het vuur. Toen we deze net inschonken kwamen er 2 mensen op bezoek, die vrienden van Robert, Kristof en Jos zijn. Het waren Stein Ove en zijn vrouw Bente, die in Ulvik wonen en eens kwamen kijken hoe het ervoor stond met de zaken in Osa.
We hebben een gezellig uurtje met hen koffie gedronken en gekletst aan het kampvuur en daarna zijn ze vertrokken.
Rond de klok van 21:00 kwam Robert weer terug boven en had hij goed nieuws!!!
Op het enorme bergplateau Hardangervidda wat zich boven ons in de bergen bevind, hebben de meeste locals wel een stukje grond of een hutje in bezit.
Nu zijn daar ook een aantal huizen, die vroeger ooit voor de mijnwerkers zijn gebouwd, verlaten en zijn ze gemeengoed van Osa. De dorpelingen bevoorraden dit huis iedere winter met sneeuwscooters, omdat het anders alleen via een meerdaagse trektocht bereikbaar is (niet echt doenbaar dus...).
Ze hebben op de vergadering exploitatierecht van één van die huizen verkregen! Echt fantastisch, want dat is een perfecte uitvalsbasis voor trektochten, kanoën, avontuurlijke cursussen met overnachting, etc..
Hier gaan we aankomende periode een kijkje nemen en op onderzoek uit om de mogelijkheden te verkennen.

Na deze blijde boodschap hebben we bij het vuur de to do's voor de komende dagen besproken en daaruit kwam naar voren dat we al enorm waren opgeschoten en zelfs extra dingen kunnen gaan doen. Da's natuurlijk positief en en scheelt ook weer...
Toen we onze kop koffie naar binnen hadden gewerkt was het weer tijd om de warme slaapzak op te zoeken.

Dinsdag 6 april: Internet en wandelen

Om 8 uur werden we door Robert gewekt en is was het weer wassen geblazen in de lichtelijk 'frisse' rivier.
Wat wel prettig is aan het wassen in dit super koude water is, dat wanneer je klaar bent je lichaam veel bloed naar de 'getroffen' delen stuurt en je het dus lekker warm krijgt! En tsja... je wordt er wakker van, wat voor mij soms wel hard nodig is....

Tijdens het ontbijt hebben we wat kampdiscipline besproken, omdat we in mei en juni met 2 werkgroepen gaan werken. Dan is het dus belangrijk dat niet iedereen zomaar wat doet, maar er moet een bepaalde discipline heersen welke alles soepel en vlot laat verlopen.
Wij hebben daar als instructeur een voorbeeldfunctie in en gaan het ook aan de vrijwilligersgroepen duidelijk maken en ervoor zorgen dat het allemaal soepel verloopt. Er moet immers errug veel gebeuren!!!
Deze 2 groepen vrijwilligers gaan naar Noorwegen komen om te helpen met het opbouwen van het kamp, touwbruggen, vuurplaatsen, etc..

Na het ontbijt en de afwas zijn we naar de nabijgelegen plaats Ulvik vertrokken. Het doel van het bezoek was een aantal mensen opzoeken om wat afspraken te maken en gewoon actief contact te onderhouden.
Het viel me op dat iedereen erg vriendelijk is en blij om ons te zien. De sfeer op het gemeentehuis is zeer informeel, je kunt zo overal binnenlopen en een praatje maken.
Tijdens dit bezoek heb ik een aantal mensen ontmoet die erg belangrijk zijn voor de onderneming en voor allerlei zaken met betrekking tot hetgeen we mee bezig zijn. Dit waren Caroline en Ivar, maar ook een aantal andere mensen waarvan ik (beschamend...) de naam ben vergeten.
Caroline is degene op het gemeentehuis die mensen helpt met het immigreren en opstarten van een bedrijf, of dat nou een Noor is of een Belg, dat maakt niet uit. Ze is alleen nèt ietsje meer betrokken, omdat ze enorm onder de indruk is van wat Robert hier afgelopen jaar heeft laten zien. Ze is ook zeer geïnteresseerd in de dingen die we gaan ondernemen en heeft een voorliefde voor natuur en paddenstoelen.... Daar ga ik hopelijk nog wat meer over leren! Cantharellen heb ik al leren herkennen, vinden, bereiden en eten in Tsjechië, maar ik hoop er dit jaar nog een heeeeleboel soorten bij te leren.

Ivar is een heel bijzonder persoon en een goede vriend van Robert.
Hij woont in Osa, maar is werkzaam als ICT-man op het gemeentehuis van Ulvik. In Osa heeft hij enorm veel grond en in de dalen nabij Osa bezit Ivar ongelooflijk veel grond, hutjes, schuurtjes en zelfs een paar stallen. Daarbij komt nog eens een enorme kennis van het gebied, de Fjord, de Hardangervidda en...... hij weet waarschijnlijk als enige persoon ALLE ingangen naar de verschillende tunnels en schacht te vinden! Dat is info van onschatbare waarde...
Ivar heeft als een van zijn hobby's: schapen houden. Deze schapen blijven gedurende de winter in hun stallen en eten gedroogd voer, maar wanneer het betere weer zijn intrede doet worden ze losgelaten in het grote gebied rondom Osa, waar ze naar hartelust rond kunnen hobbelen en vers groen gras (of andere groene tjap) naar binnen werken. De schapen lopen van begin mei tot en met eind september buiten en worden dan weer gedurende een aantal dagen bijeengeraapt met groepjes dorpelingen en schapendoezen (Border Collies met de vaardigheid "schapen afblaffen" op hun CV).

Na ons bezoek aan het gemeentehuis zijn we naar de lokale snackbar (ofwel "Grillkiosk") gegaan en zijn daar met onze laptops gaan zitten onder het genot van een lekkere mok koffie.
We hebben wat foto's en andere data van de afgelopen dagen uitgewisseld en gepraat met de eigenaar van deze toko en een lokaal pension: Paul. Een grote (in lengte, breedte en omvang), gezellige en goedlachse Engelsman, die 15 jaar geleden is geëmigreerd naar dit prachtige oord.
Rond het middaguur is Robert een tijdje weggeweest voor een afspraak met "de dames van het hotel". Een lokaal hotel met congreszaal, wat erg veel toeristen ontvangt en hen onderkomen biedt. Logischerwijs is dit dus een interessant contact wat geen toelichting nodig heeft...

Nadat we een paar kleine inkopen hebben gedaan zijn we weer naar onze 5-sterren tentje gereden en direct gaan wandelen in Norddalen (Noord dal), wat zich ten Noorden van Osa uitstrekt. Samen met Jos en zijn gezin zijn we vertrokken naar een dal wat pas het eerste is wat ik heb gezien en meteen het mooiste tot nu toe is!!! Wat een fantastisch prachtige natuur!!!

Het begin is te vergelijken met Schotland en het loopt steeds ietsje verder omhoog. We steken 2 maal de meanderende rivier Norddola over en komen uit bij een ouderwets schapenstalletje, wat van Ivar is. Hieronder een foto van buiten en van binnen (klik voor een vergroting hè!)....:


We hebben de deur naar het zoldertje opengemaakt en een perfecte ruimte gevonden om met groepen een overnachting te doen. Ik kan het me al helemaal voorstellen: lekker in m'n slaapzakje op één van de vele zachte rendiervellen liggen bij het schemerige licht van een paar petroleumlantaarns lekker genieten van de stilte om me heen en het geraas van de Norddola in de verte..... Tsja dat is natuurlijk iets wat er misschien deze zomer wel van gaat komen, ik kijk er nu al naar uit!!!

Tijdens deze wandeling heb ik gewoon fantastische uitzichten gehad en prachtig mooie natuur gezien.
Hieronder een paar fotootjes van de tocht en wat ik daar allemaal ben tegengekomen! De panoramafoto met uitzicht op het water is genomen richting de Osafjord, waar we direct aan zitten met ons Base Camp...


Toen we na deze korte, maar voor mij zeer indrukwekkende, tocht terug waren hebben we snel vuur gemaakt, gegeten en zijn rond 20:00 naar Ivar vertrokken waar Jos, Gwen en de kinderen al waren.
Tijdens het eten heeft Robert me nog lekker zitten maken met het feit dat ik nu nog eigenlijk niets heb gezien en dat me nog heel wat natuurschoon te wachten staat!!! Hmmm.... ik kijk nu al naar de volgende stageperiode uit, want dan gaan we enorm veel verkennen en gaat alles prachtig in het groen staan en niet zo grauw ogen (niet dat me dat iets uitmaakt, want alles heeft wel 'iets' toch!?).

Eenmaal bij Ivar hebben we allemaal samen een biertje gedronken en heb ik kennis gemaakt met zijn vriendelijke en enthousiaste vrouw. Het was heel gezellig en we hebben over vanalles en nog wat gepraat en nog nieuwe weetjes opgedaan over de tunnels. Ook kwam Ivar aan met foto's van de originele bouwplannen van de 900 meter lange schacht en het tunnelcomplex waar de waterkracht-turbine zou komen te staan.

Om 23:30 was het weer welletjes en zijn we weer naar ons tentje en warme slaapzak vertrokken. Wat een indrukwekkende dag zeg... ik zit weer helemaal vol in m'n hoofd! Zooooo veel indrukken.... slapen was geen probleem!

Maandag 5 april: landmeten en.... de tunnel!!!

Om 9:00 was het tijd om op te staan en te gaan wassen.
Wassen?! Midden in de bush bush????!

Jazekerrrr.... gewoon hopsakee in een rivier waar ijskoud water van gletsjers en smeltende sneeuw naar beneden komt gestroomd!
Maar het was... IJSKOUD!!!
Zoals je op de foto hiernaast ziet hangen de ijspegels en grote plakken sneeuw nog aan de rotsen (en voor de duidelijkheid: deze rotsen zijn groter dan ze lijken...).

Na deze 'coole' ervaring was het tijd om te ontbijten, waarvan de geur me al tegemoet kwam. Spek met eieren van het vuur, dus zonder ei voor Luuk!
Lekkere plakken gebakken zoute spek op zelfgesneden hard Noors brood, een beetje peper eroverheen en smullen maar!

Lekker vettig eten heeft een minder prettig gevolg: meer afwaswerk. Dit hebben Kristof en ik gedaan en daarna hebben we samen hout gesorteerd op de vuurplaats en dit netjes onder het nieuwe windscherm/rugleuning/houtopslag gelegd en verder onder de banken verspreid om te kunnen drogen.
Dit was klaar rond het middaguur, dus we hebben met z'n tweetjes snel wat brood naar binnen gewerkt en daarna naar Robert gegaan, die ons al tegemoet kwam beneden aan het plateau.

Het was de bedoeling dat we samen het dal (Nordalen) gingen verkennen en Jos zou meekomen. Zijn twee kinderen (en misschien Gwen ook wel...) sliepen en dus konden ze niet mee op de wandeling.
In de plaats daarvan hebben we besloten om het terrein waarop een resort moet komen op de gaan meten.
Dit bleek een hele klus te zijn, we hadden veel lint en touw nodig, en alles netjes met de laser tot op de centimeter nauwkeurig gemeten. De grenzen van het terrein hebben we met touw afgebakend en hebben ze vrijgemaakt van allerlei takken en bomen.
Het is een terrein, vergelijkbaar met het plateau: veeeeel rotsen en stenen. Eigenlijk alleen maar....
Maar hier was de begroeiing enorm dicht en ook erg jong, dus overal steekt van alles uit de grond en kon er best wat gezaagd worden (word een van mijn taken tijdens de lange stageperiode, waaraan ik in Mei ga beginnen).














Hierboven een tweetal foto's die een klein beetje weergeven hoe het terrein van het resort eruit komt te zien, waarop we aankomende zomer minimaal één Yurt met eigen vuurplaats gaan bouwen.
Op het uiterste puntje van het terrein gaat een gigantische vuurplaats met 2 overdekte vuren en daarbij horende overdekte eetgelegenheid voor groepen (tot 70 personen) gebouwd worden in mei en juni.
Daaraan komt ook nog eens een sanitairunit, dus we hebben aankomende periode heel wat werk te verrichten!!!

Het was hierna alweer etenstijd, dus hebben we snel de resten van gisteren opgewarmd en daar gehaktballen in tomatensaus (uiteraard vers uit blik...) bij gedaan.
Tijdens onze maaltijd kregen we bezoek van een vriend van Robert en Kristof, welke in Osa woont. Zijn naam is Knut (wordt hetzelfde uitgesproken) en we hebben daar een hele tijd mee gebabbeld, hij is echt vriendelijk en geïnteresseerd in alle ideeën en zaken rondom de hele onderneming. Ook weet Knut veel van bouwstijlen en technieken, dus hebben Robert en Knut samen nog wat gebrainstormd over allerlei constructies en de daarvoor te gebruiken materialen.

Na deze ontmoeting was het zover!!! We gaan de tunnel verkennen!
Hier keek ik al voorafgaande aan mijn stage enorm naar uit...!
Samen met Jos (en dus met z'n vieren) hebben we ons gekleed in goede en stevige regenkledij en een overvloed aan lichtproducerende gevaarten, zoals lampen. Jos had een eigen klimhelm en heeft daar een of andere Knight Rider-achtige constructie op gemaakt met Maglite's en een hoofdlamp... Maar dat vond hij niet genoeg dus nam nog wat licht in zaklampvorm mee.

Met Robert heb ik stuk voor stuk de gangen van de tunnel d.m.v. laser opgemeten en we zijn ongelooflijk veel hout en ijzer tegen gekomen.
Deze tunnel heeft ooit moeten dienen voor de aanleg van een waterkrachtcentrale, waar men in 1912 aan begonnen is, en deze heeft gestaakt door de wereldrecessie die in de jaren '20 aan de gang was.
Later hebben, jawel.... de Duitsers..., dit project weer opgepakt en zijn verder gegaan. Toen bleek dat ze door de rest van de wereld ingemaakt werden, hebben ze zich koest gehouden en de tunnels verlaten.
Hierbij waren ze te lui om allerlei materialen, zoals steunbalken, drainagebuizen, een complete spoorlijn voor mijnkarren, etc. mee te nemen, dus hebben dit allemaal daar laten staan en wegrotten voor ons.

De balken die we daar zijn tegengekomen zijn echt gigantisch en ik schat dat een groot aantal wel 5 á 6 meter lang zijn en een diameter van meer dan 50 centimeter hebben! Al die balken, bielzen, rails, buizen, gereedschappen en puin gaan ons allemaal helpen bij de bouw van allerlei constructies in het Adventure Park (touwparkoersen en spectaculaire touwbruggen over de koude rivier) en het Base Camp (resort met Yurts, wat er in de toekomst zal gaan komen).

We hebben verschillende schachten ontdekt die omhoog liepen en de hele "begane vloer" in kaart gebracht en zijn geheel vastgelopen. Het houdt overal op na een paar honderd meter.
Het grote aantal schachten wat naar boven loopt en de moeilijk waar te nemen buizen, die daar ergens boven lopen, duiden op een complex gangenstelsel boven ons, waar we allemaal helemaal opgewonden door raakten! Dit gaat echt gigantisch zijn!!!
De volgende keer nemen we speleologie uitrustingen en klimmateriaal mee, zodat we naar boven kunnen en dit in kaart kunnen gaan brengen door alle gangen uit te pluizen en te ontdekken.

Uiteindelijk waren we uitgeklommen en gestrompeld door het water en over al het puin en balken, dus was het tijd om weer naar buiten te gaan. Het was alweer minstens 23:00 uur voordat we buiten kwamen en allemaal wilde ideeën voor verschillende tunnelactiviteiten hadden.
De foto hieronder geeft weer hoe we in de tunnels zijn gegaan...

Tot een uurtje of 12 hebben Robert en ik nog een kop koffie gedronken en daarna was de slaapzak toch weer enorm uitnodigend!
Als laatste foto voor dit lange verhaal een puzzel: Zoek Luuk....
Er kan dus op iedere foto geklikt worden om hem te vergroten.

Groeten en tot de volgende keer, Luuk

Zondag 4 april: Terrein in orde brengen

Eventjes lekker bijslapen! 10:00 was het pas dag voor mij, dus het zal wel nodig zijn geweest....
In de tent hebben we wat brood en roggebrood ontbeten (natuurlijk heb ik een pot Speculoos pasta van moeders meegekregen, danku!!!!!)

Na het ontbijt zijn we direct vertrokken naar beneden, zoals we dat noemen. Onze tent staat op dat hoger gelegen plateau, dus voor het busje moeten we letterlijk naar beneden!
Daar stond de aanhanger geparkeerd, welke meer dan 2 ton aan gigantische steunbalken, ander hout, fietsen, betonmolen en een heeeeleboel vuursteen bevatte.
Vuursteen is nodig voor de activiteiten die hier in de zomer gaan plaatsvinden en is een gesteente wat in Noorwegen niet te vinden is.... Denemarken is de meest dichtbije plaats waar dit gesteente in de aarde zit.

Dat uitladen was best zwaar werk, dus we waren daarna wel toe aan een stevige lunch. Op weg van de aanhanger naar onze lunch (uiteraard boven) kwam toevallig Jos met zijn vrouw en kinderen aanrijden. Ze hebben vlakbij Oslo in een hutje geslapen.
We hebben ze verwelkomd en zijn gaan lunchen in onze tent.

Toen we gedaan waren met lunchen en de pot Speculoos weer volop gebruikt was, zijn we Jos gaan helpen met het opzetten van zijn tipi, maar daar hoefden eigenlijk maar een paar haringen en scheerlijnen juist gepositioneerd te worden.
Dus het moment was aangebroken waarop we de vuurplaats bruikbaar gingen maken en de kookspullen, zoals pannetjes en gamellen daar op te hangen. Dit heb ik samen met Robert gedaan.
Boven het vuur hebben we een grote tent opgezet, die een soort van pagode-vorm heeft. Hij steunt op één paal in het midden en is erg hoog, zodat de rook zich kan verspreiden en onder de randen kan ontsnappen.
Hier is de tent te zien, zoals hij 's avonds mooi en sfeervol oplicht tijdens onze avondactiviteiten (zoals koffiedrinken en uuuuh.... kletsen...).

Omdat we precies op een kruising van grofweg 3 dalen zitten, is er een erg onvoorspelbare windrichting, dus eigenlijk géén.... Daarom hebben we bij de vuurplaats een mooi houten windscherm gecreëerd, wat meteen als houtopslag en rugleuning dient, maar er vooral sfeervol is en de vuurplaats vollediger maakt.
Eenmaal klaar met het inrichten van de vuurplaats en het ordenen van hout, etc. was het weer tijd om een verdient avondmaal te verorberen! Dit hebben we op het vuur klaargemaakt en bestond uit verse (uit blik dus...) goulash met cous cous vers uit een grote zak.

Dit heerlijke avondmaal hebben we samen met Jos, Gwen en hun kinderen naar binnen gewerkt en zelf nog wat over gehouden voor de volgende dag. Tot slot een kop koffie, of twee en lekker met z'n drieën bij het kampvuur gezeten tot ik mijn slaapzak in de verte hoorde huilen om geknuffeld te worden.... Dat was zo rond 23:00 uur.

Zaterdag 3 april: Laatste deel van de reis en de aankomst....

Nadat we zijn opgestaan en een kopje koffie hebben gedronken in een lokaal café, zijn we wat rondgewandeld in het plaatsje Voss om mij een doen indruk te geven en wat inkopen te doen.
Natuurlijk ook nog een outdoorwinkeltje bekeken: wat duur is het hier zeg!!!!

Het rondwandelen heeft niet zo lang geduurd en we zijn meteen weer doorgegaan, richting Osa, ons eindpunt en de plek waar we een heleboel te doen hebben!
Onderweg kwam de ene na de andere prachtige passage voorbij, vooral de fjorden zijn prachtig en enorm ruig. De verhoudingen hier zijn heel moeilijk in te schatten, want alles is zo ongelooflijk groot!

Tussen Osa en Voss lag een prachtige weg, waarbij er enorm mooie uitzichten waren zoals die van hiernaast! Eenmaal in het kleine plaatsje Osa (lees "Oesa") aangekomen, zijn we doorgereden naar het einde van de weg. Naar de ingang van de tunnel, die we in kaart moeten gaan brengen.
Parallel aan de weg naar de tunnelingang loopt 3 meter lager nog een oude kloof naar een tweede (dus lagergelegen ingang). Aan de andere kant van die 'kloof' ligt een hoger plateau waarop wij moeten zijn.

Na het afkoppelen van de aanhanger hebben we gekeken of we via een zelfgemaakt paadje boven de tweede ingang naar het plateau kunnen klimmen, maar helaas ging dat niet door de enorme plakkaten van ijspegels die er zichzelf een plekje hadden gegeven! Een hééééél mooi gezicht, maar niet helemaal handig, want nu moeten we een eindje omlopen. Hieronder het zich van de ijspegels en hoogstgelegen tunnelingang en daarnaast een foto van het plateau, waar we omhoog moeten klauteren om bij de Yurt te komen (waar ik zometeen wat over vertel...). Helaas heb ik deze foto al halverwege het plateau genomen en ietsje later, dus het overzicht is slecht, maar de ondergrond is wel goed zichtbaar!! Keien, keien en nog eens ......... en mos!










Tijdens het naar boven klimmen legde Robert me uit, dat de Yurt (zo'n ronde hut waar ze in Mongolië in wonen) in het najaar schade door harde windvlagen en storm heeft gehad. Een paar vriendelijke locals hebben hem goed ingepakt en verankerd om verdere schade te voorkomen.

De ideeën over verbetering van de constructie, die deze winter bij Robert zijn opgekomen gaan doorgevoerd worden, dus hebben we de Yurt afgebroken en het materiaal allemaal netjes geordend en bijeen gelegd.

Toen we daarmee klaar waren was alleen de stevige houten vloer nog over. Daarop hebben we een grote koepeltent opgezet, die we nog maar nèt voor het donker op hebben kunnen zetten. Toen was het toch maar eens tijd om te eten en snel wat materialen in de tent te zetten.
Rond 22:00 was de tent pas klaar voor bewoning en hebben we nog snel wat brood als avondmaal gegeten. Tegen 23:00 uur lag ik lekker warm en uitgeput in mijn slaapzak!

Donderdag en vrijdag 2 april: de reis!

Donderdagavond rond de klok van half 8 kwamen Robert (mijn stagebegeleider) en zijn zoon Kristof. We gingen vertrekken met een grote Mercedes Sprinter en dubbelas aanhanger.
Eenmaal vertrokken hebben we aan één stuk door gereden naar Frederikshavn in Denemarken. Onderweg begon het avontuur al... Ik reed en ineens waren er géén tankstations meer over een zeer lange afstand. Na een tijdje begon het lampje bij de brandstofmeter te branden. Samen met Robert heb ik zitten hopen dat we er een tegen zouden komen, maar niks, noppes, nada....!

Midden in Bremen in een 3km lange tunnel zijn we stilgevallen. Hellingopwaarts.... Het was 1,6 km naar boven en aan de andere kant 1,4 km terug naar beneden en dan weer omhoog.
Gelukkig stond er nog een kannetje van 5 liter diesel achterin en hebben we de wagen MIDDEN OP DE SNELWEG stil moeten zetten om bij te tanken. Eenmaal bijgetankt, kon hij niet meer starten. Na erg veel pogingen hebben zijn we de wagen achteruit in de versnelling van de berg laten rollen. Na een paar minuten resultaat: snel verder naar het dichtstbijzijnde tankstation en volgieten die handel!

Daarna de hele nacht gereden en vrijdagochtend om 9 uur bij de grote ferry van Stena Line aangekomen. Daar stond een collega van Robert al te wachten op ons, want hij gaat ook meehelpen (en combineert dit met een introductie van Noorwegen aan zijn gezin: vrouw Gwen en twee kinderen: Finn en Ian).Samen zijn we de boot opgegaan en daar hebben we de hele dag rondgewandeld en wat geslapen in de lounge.

Tijdens de lunch heeft Robert me uitgelegd hoe de situatie op het moment is.
Hardanger Basecamp is een onderdeel van een veel groter en ambitieus plan om in de betreffende vallei een resort van Yurts (Mongools ronde tent/hut) te bouwen en op een hoger gelegen gedeelte een activiteitenterrein te creëren met touwparkoersen en een grote via ferrata (klettersteig).
Het primitief leven en vooral primitief LEREN leven is het hoofddoel van de hele onderneming. Dit gaat gebeuren door middel van verschillende cursussen, variërend van vuur maken tot vellen bewerken en gereedschappen uit de steentijd maken.

Kijk straks maar eens op: www.hardangerbasecamp.com .....

De primitieve levenswijze brengt ook veel avontuur met zich mee, die in de vorm van trektochten, touwparkoersen, primitief jagen (pijl & boog, speerwerpen, etc.), maar vooral een fantastisch onontdekt tunnelcomplex met 900 meter VERTICALE schacht!!!! Dat gaat wat beloven!

Maar nu verder...
's Avonds om 18.30 van de boot af en douanecontrole zonder problemen doorlopen. We zijn door Oslo gereden, wat eruit ziet als een grauwe en saaie stad. Maar Robert zegt dat het komt door het licht en de nog niet bloeiende planten, bomen en bloemen.
Nog geen kilometer buiten Oslo begint het al: ongelooflijk prachtige en woeste natuur! Fantastische slingerende bergweggetjes met overal nog sneeuw en grote ijspegels langs de wegen. Echt ongerept, maar toch zo enorm dicht bij de weg...
Door onze enorm zware lading (± 2,5 ton!!!) hebben we erg rustig moeten rijden op de hobbelige en bochtige wegen. Daarom zijn we niet op de geplande tijd (ongeveer 0.00 uur) aangekomen en hebben door ijzige wegen besloten om rond 2.00 te gaan slapen in de bus op een parkeerplaats in Voss.

Toen ik om 10.00 wakker werd, zag ik dit vanuit de achterklep!


Daarna zijn we rondgewandeld en doorgereden en de aankomst beschrijf ik in het volgende bericht! Nu moeten we gaan!!!.......

Tot het volgende bericht.