Maandag 5 april: landmeten en.... de tunnel!!!

Om 9:00 was het tijd om op te staan en te gaan wassen.
Wassen?! Midden in de bush bush????!

Jazekerrrr.... gewoon hopsakee in een rivier waar ijskoud water van gletsjers en smeltende sneeuw naar beneden komt gestroomd!
Maar het was... IJSKOUD!!!
Zoals je op de foto hiernaast ziet hangen de ijspegels en grote plakken sneeuw nog aan de rotsen (en voor de duidelijkheid: deze rotsen zijn groter dan ze lijken...).

Na deze 'coole' ervaring was het tijd om te ontbijten, waarvan de geur me al tegemoet kwam. Spek met eieren van het vuur, dus zonder ei voor Luuk!
Lekkere plakken gebakken zoute spek op zelfgesneden hard Noors brood, een beetje peper eroverheen en smullen maar!

Lekker vettig eten heeft een minder prettig gevolg: meer afwaswerk. Dit hebben Kristof en ik gedaan en daarna hebben we samen hout gesorteerd op de vuurplaats en dit netjes onder het nieuwe windscherm/rugleuning/houtopslag gelegd en verder onder de banken verspreid om te kunnen drogen.
Dit was klaar rond het middaguur, dus we hebben met z'n tweetjes snel wat brood naar binnen gewerkt en daarna naar Robert gegaan, die ons al tegemoet kwam beneden aan het plateau.

Het was de bedoeling dat we samen het dal (Nordalen) gingen verkennen en Jos zou meekomen. Zijn twee kinderen (en misschien Gwen ook wel...) sliepen en dus konden ze niet mee op de wandeling.
In de plaats daarvan hebben we besloten om het terrein waarop een resort moet komen op de gaan meten.
Dit bleek een hele klus te zijn, we hadden veel lint en touw nodig, en alles netjes met de laser tot op de centimeter nauwkeurig gemeten. De grenzen van het terrein hebben we met touw afgebakend en hebben ze vrijgemaakt van allerlei takken en bomen.
Het is een terrein, vergelijkbaar met het plateau: veeeeel rotsen en stenen. Eigenlijk alleen maar....
Maar hier was de begroeiing enorm dicht en ook erg jong, dus overal steekt van alles uit de grond en kon er best wat gezaagd worden (word een van mijn taken tijdens de lange stageperiode, waaraan ik in Mei ga beginnen).














Hierboven een tweetal foto's die een klein beetje weergeven hoe het terrein van het resort eruit komt te zien, waarop we aankomende zomer minimaal één Yurt met eigen vuurplaats gaan bouwen.
Op het uiterste puntje van het terrein gaat een gigantische vuurplaats met 2 overdekte vuren en daarbij horende overdekte eetgelegenheid voor groepen (tot 70 personen) gebouwd worden in mei en juni.
Daaraan komt ook nog eens een sanitairunit, dus we hebben aankomende periode heel wat werk te verrichten!!!

Het was hierna alweer etenstijd, dus hebben we snel de resten van gisteren opgewarmd en daar gehaktballen in tomatensaus (uiteraard vers uit blik...) bij gedaan.
Tijdens onze maaltijd kregen we bezoek van een vriend van Robert en Kristof, welke in Osa woont. Zijn naam is Knut (wordt hetzelfde uitgesproken) en we hebben daar een hele tijd mee gebabbeld, hij is echt vriendelijk en geïnteresseerd in alle ideeën en zaken rondom de hele onderneming. Ook weet Knut veel van bouwstijlen en technieken, dus hebben Robert en Knut samen nog wat gebrainstormd over allerlei constructies en de daarvoor te gebruiken materialen.

Na deze ontmoeting was het zover!!! We gaan de tunnel verkennen!
Hier keek ik al voorafgaande aan mijn stage enorm naar uit...!
Samen met Jos (en dus met z'n vieren) hebben we ons gekleed in goede en stevige regenkledij en een overvloed aan lichtproducerende gevaarten, zoals lampen. Jos had een eigen klimhelm en heeft daar een of andere Knight Rider-achtige constructie op gemaakt met Maglite's en een hoofdlamp... Maar dat vond hij niet genoeg dus nam nog wat licht in zaklampvorm mee.

Met Robert heb ik stuk voor stuk de gangen van de tunnel d.m.v. laser opgemeten en we zijn ongelooflijk veel hout en ijzer tegen gekomen.
Deze tunnel heeft ooit moeten dienen voor de aanleg van een waterkrachtcentrale, waar men in 1912 aan begonnen is, en deze heeft gestaakt door de wereldrecessie die in de jaren '20 aan de gang was.
Later hebben, jawel.... de Duitsers..., dit project weer opgepakt en zijn verder gegaan. Toen bleek dat ze door de rest van de wereld ingemaakt werden, hebben ze zich koest gehouden en de tunnels verlaten.
Hierbij waren ze te lui om allerlei materialen, zoals steunbalken, drainagebuizen, een complete spoorlijn voor mijnkarren, etc. mee te nemen, dus hebben dit allemaal daar laten staan en wegrotten voor ons.

De balken die we daar zijn tegengekomen zijn echt gigantisch en ik schat dat een groot aantal wel 5 á 6 meter lang zijn en een diameter van meer dan 50 centimeter hebben! Al die balken, bielzen, rails, buizen, gereedschappen en puin gaan ons allemaal helpen bij de bouw van allerlei constructies in het Adventure Park (touwparkoersen en spectaculaire touwbruggen over de koude rivier) en het Base Camp (resort met Yurts, wat er in de toekomst zal gaan komen).

We hebben verschillende schachten ontdekt die omhoog liepen en de hele "begane vloer" in kaart gebracht en zijn geheel vastgelopen. Het houdt overal op na een paar honderd meter.
Het grote aantal schachten wat naar boven loopt en de moeilijk waar te nemen buizen, die daar ergens boven lopen, duiden op een complex gangenstelsel boven ons, waar we allemaal helemaal opgewonden door raakten! Dit gaat echt gigantisch zijn!!!
De volgende keer nemen we speleologie uitrustingen en klimmateriaal mee, zodat we naar boven kunnen en dit in kaart kunnen gaan brengen door alle gangen uit te pluizen en te ontdekken.

Uiteindelijk waren we uitgeklommen en gestrompeld door het water en over al het puin en balken, dus was het tijd om weer naar buiten te gaan. Het was alweer minstens 23:00 uur voordat we buiten kwamen en allemaal wilde ideeën voor verschillende tunnelactiviteiten hadden.
De foto hieronder geeft weer hoe we in de tunnels zijn gegaan...

Tot een uurtje of 12 hebben Robert en ik nog een kop koffie gedronken en daarna was de slaapzak toch weer enorm uitnodigend!
Als laatste foto voor dit lange verhaal een puzzel: Zoek Luuk....
Er kan dus op iedere foto geklikt worden om hem te vergroten.

Groeten en tot de volgende keer, Luuk