Wat wel prettig is aan het wassen in dit super koude water is, dat wanneer je klaar bent je lichaam veel bloed naar de 'getroffen' delen stuurt en je het dus lekker warm krijgt! En tsja... je wordt er wakker van, wat voor mij soms wel hard nodig is....
Tijdens het ontbijt hebben we wat kampdiscipline besproken, omdat we in mei en juni met 2 werkgroepen gaan werken. Dan is het dus belangrijk dat niet iedereen zomaar wat doet, maar er moet een bepaalde discipline heersen welke alles soepel en vlot laat verlopen.
Wij hebben daar als instructeur een voorbeeldfunctie in en gaan het ook aan de vrijwilligersgroepen duidelijk maken en ervoor zorgen dat het allemaal soepel verloopt. Er moet immers errug veel gebeuren!!!
Deze 2 groepen vrijwilligers gaan naar Noorwegen komen om te helpen met het opbouwen van het kamp, touwbruggen, vuurplaatsen, etc..
Na het ontbijt en de afwas zijn we naar de nabijgelegen plaats Ulvik vertrokken. Het doel van het bezoek was een aantal mensen opzoeken om wat afspraken te maken en gewoon actief contact te onderhouden.
Het viel me op dat iedereen erg vriendelijk is en blij om ons te zien. De sfeer op het gemeentehuis is zeer informeel, je kunt zo overal binnenlopen en een praatje maken.
Tijdens dit bezoek heb ik een aantal mensen ontmoet die erg belangrijk zijn voor de onderneming en voor allerlei zaken met betrekking tot hetgeen we mee bezig zijn. Dit waren Caroline en Ivar, maar ook een aantal andere mensen waarvan ik (beschamend...) de naam ben vergeten.
Caroline is degene op het gemeentehuis die mensen helpt met het immigreren en opstarten van een bedrijf, of dat nou een Noor is of een Belg, dat maakt niet uit. Ze is alleen nèt ietsje meer betrokken, omdat ze enorm onder de indruk is van wat Robert hier afgelopen jaar heeft laten zien. Ze is ook zeer geïnteresseerd in de dingen die we gaan ondernemen en heeft een voorliefde voor natuur en paddenstoelen.... Daar ga ik hopelijk nog wat meer over leren! Cantharellen heb ik al leren herkennen, vinden, bereiden en eten in Tsjechië, maar ik hoop er dit jaar nog een heeeeleboel soorten bij te leren.
Ivar is een heel bijzonder persoon en een goede vriend van Robert.
Hij woont in Osa, maar is werkzaam als ICT-man op het gemeentehuis van Ulvik. In Osa heeft hij enorm veel grond en in de dalen nabij Osa bezit Ivar ongelooflijk veel grond, hutjes, schuurtjes en zelfs een paar stallen. Daarbij komt nog eens een enorme kennis van het gebied, de Fjord, de Hardangervidda en...... hij weet waarschijnlijk als enige persoon ALLE ingangen naar de verschillende tunnels en schacht te vinden! Dat is info van onschatbare waarde...
Ivar heeft als een van zijn hobby's: schapen houden. Deze schapen blijven gedurende de winter in hun stallen en eten gedroogd voer, maar wanneer het betere weer zijn intrede doet worden ze losgelaten in het grote gebied rondom Osa, waar ze naar hartelust rond kunnen hobbelen en vers groen gras (of andere groene tjap) naar binnen werken. De schapen lopen van begin mei tot en met eind september buiten en worden dan weer gedurende een aantal dagen bijeengeraapt met groepjes dorpelingen en schapendoezen (Border Collies met de vaardigheid "schapen afblaffen" op hun CV).
Na ons bezoek aan het gemeentehuis zijn we naar de lokale snackbar (ofwel "Grillkiosk") gegaan en zijn daar met onze laptops gaan zitten onder het genot van een lekkere mok koffie.
We hebben wat foto's en andere data van de afgelopen dagen uitgewisseld en gepraat met de eigenaar van deze toko en een lokaal pension: Paul. Een grote (in lengte, breedte en omvang), gezellige en goedlachse Engelsman, die 15 jaar geleden is geëmigreerd naar dit prachtige oord.
Rond het middaguur is Robert een tijdje weggeweest voor een afspraak met "de dames van het hotel". Een lokaal hotel met congreszaal, wat erg veel toeristen ontvangt en hen onderkomen biedt. Logischerwijs is dit dus een interessant contact wat geen toelichting nodig heeft...
Nadat we een paar kleine inkopen hebben gedaan zijn we weer naar onze 5-sterren tentje gereden en direct gaan wandelen in Norddalen (Noord dal), wat zich ten Noorden van Osa uitstrekt. Samen met Jos en zijn gezin zijn we vertrokken naar een dal wat pas het eerste is wat ik heb gezien en meteen het mooiste tot nu toe is!!! Wat een fantastisch prachtige natuur!!!
Het begin is te vergelijken met Schotland en het loopt steeds ietsje verder omhoog. We steken 2 maal de meanderende rivier Norddola over en komen uit bij een ouderwets schapenstalletje, wat van Ivar is. Hieronder een foto van buiten en van binnen (klik voor een vergroting hè!)....:
We hebben de deur naar het zoldertje opengemaakt en een perfecte ruimte
gevonden om met groepen een overnachting te doen. Ik kan het me al helemaal voorstellen: lekker in m'n slaapzakje op één van de vele zachte rendiervellen liggen bij het schemerige licht van een paar petroleumlantaarns lekker genieten van de stilte om me heen en het geraas van de Norddola in de verte..... Tsja dat is natuurlijk iets wat er misschien deze zomer wel van gaat komen, ik kijk er nu al naar uit!!!Tijdens deze wandeling heb ik gewoon fantastische uitzichten gehad en prachtig mooie natuur gezien.
Hieronder een paar fotootjes van de tocht en wat ik daar allemaal ben tegengekomen! De panoramafoto met uitzicht op het water is genomen richting de Osafjord, waar we direct aan zitten met ons Base Camp...
Toen we na deze korte, maar voor mij zeer indrukwekkende, tocht terug waren hebben we snel vuur gemaakt, gegeten en zijn rond 20:00 naar Ivar vertrokken waar Jos, Gwen en de kinderen al waren.
Tijdens het eten heeft Robert me nog lekker zitten maken met het feit dat ik nu nog eigenlijk niets heb gezien en dat me nog heel wat natuurschoon te wachten staat!!! Hmmm.... ik kijk nu al naar de volgende stageperiode uit, want dan gaan we enorm veel verkennen en gaat alles prachtig in het groen staan en niet zo grauw ogen (niet dat me dat iets uitmaakt, want alles heeft wel 'iets' toch!?).
Eenmaal bij Ivar hebben we allemaal samen een biertje gedronken en heb ik kennis gemaakt met zijn vriendelijke en enthousiaste vrouw. Het was heel gezellig en we hebben over vanalles en nog wat gepraat en nog nieuwe weetjes opgedaan over de tunnels. Ook kwam Ivar aan met foto's van de originele bouwplannen van de 900 meter lange schacht en het tunnelcomplex waar de waterkracht-turbine zou komen te staan.
Om 23:30 was het weer welletjes en zijn we weer naar ons tentje en warme slaapzak vertrokken. Wat een indrukwekkende dag zeg... ik zit weer helemaal vol in m'n hoofd! Zooooo veel indrukken.... slapen was geen probleem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten